Σημεία από τη συνέντευξη του αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Γρηγόρη Θεοδωράκη, στον Τ/Σ Attica και στη δημοσιογράφο Μάγκυ Δούση
Για την υποδοχή της πραγματογνωμοσύνης Καρώνη για το έγκλημα των Τεμπών με θριαμβολογίες από την κυβέρνηση
Η κυβέρνηση επιχείρησε, για μία ακόμη φορά, με έναν τρόπο αλαζονικό και προσβλητικό προς την κοινωνία, να επιλέξει αποσπασματικά ένα συγκεκριμένο κομμάτι της πραγματογνωμοσύνης, που θεωρεί ότι την συμφέρει και να μην πει όλη την αλήθεια. Εγώ διάβασα και άκουσα και πριν στην εκπομπή σας, ότι το συγκεκριμένο κείμενο αναφέρει επί λέξει ότι τα έλαια σιλικόνης συμμετείχαν στην πυρκαγιά, -το προφανές δηλαδή- αλλά, μετά την ανάπτυξη της πύρινης σφαίρας. Σε άλλο σημείο λέει ότι τα έλαια σιλικόνης, από μόνα τους, δεν μπορούν να αναπτύξουν πύρινη σφαίρα. Επομένως, γιατί θριαμβολογεί η κυβέρνηση;
Για το ξεκάθαρο γεγονός ότι αν δεν είχε γίνει το μπάζωμα του χώρου θα είχαν προστατευθεί στοιχεία και η αλήθεια
Σε κάθε περίπτωση, έχουμε το πόρισμα της Πυροσβεστικής, το οποίο έλεγε ότι τα έλαια σιλικόνης προκάλεσαν την έκρηξη. Είχαμε μετά το πόρισμα του μοναδικού αρμόδιου οργανισμού στη χώρα, του Οργανισμού Διερεύνησης, που γι’ αυτό τον λόγο συστάθηκε και στελεχώθηκε με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης, το οποίο άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπήρχε κάποιο άλλο εύφλεκτο υλικό στο τρένο. Σήμερα έχουμε αυτό. Ταυτόχρονα έχουμε τις πραγματογνωμοσύνες τεχνικών συμβούλων των οικογενειών, που καταλήγουν σε εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα.
Εγώ δεν είμαι ειδικός, δεν είμαι εμπειρογνώμονας, δεν είμαι χημικός μηχανικός, δεν έχω πρόσβαση στη δικογραφία, στην έρευνα, δεν μπορώ να πω με ασφάλεια για το τι προκάλεσε την έκρηξη. Καταλαβαίνω όμως το εξής και αυτό καταλαβαίνει όλη η ελληνική κοινωνία: αν η κυβέρνηση δεν είχε μπαζώσει τον χώρο και δεν είχαν χαθεί κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία, δεν θα ήμασταν σήμερα στο σκοτάδι. Θα είχαμε μάθει ακριβώς την αλήθεια.
Για το ότι είναι προσβολή και υποτίμηση της νοημοσύνης της κοινωνίας η επίθεση της κυβέρνησης σε όσους μιλούν για συγκάλυψη
Αυτό που λέει η κυβέρνηση, μην ξαναπείτε για συγκάλυψη, αποτελεί προσβολή και υποτίμηση της νοημοσύνης της ελληνικής κοινωνίας. Συγκάλυψαν από την πρώτη στιγμή. Αλλοίωσαν το χώρο. Έκαναν μια εξεταστική παρωδία. Δεν έκαναν προανακριτική για τον κ. Καραμανλή όταν έπρεπε, με βάση το πόρισμα της Ευρωπαίας εισαγγελέα. Δεν έκαναν προανακριτική, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και η κοινοβουλευτική διαδικασία, για τον κ. Τριαντόπουλο. Επομένως, κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης είναι μια προσπάθεια συγκάλυψης. Κυβέρνηση και συγκάλυψη είναι έννοιες ταυτόσημες σε αυτή την ιστορία.
Για το κυβερνητικό αφήγημα περί παραγραφής ευθυνών και αδικημάτων για τον Χρήστο Σπίρτζη
Ο κ. Σπίρτζης έχει πολλές φορές ζητήσει και έχει στείλει σχετικές επιστολές και στον Πρόεδρο της Βουλής, να ελεγχθεί για τα πάντα. Ελέγξτε με, ελέγξτε τα πάντα, έχει πει ο κ. Σπίρτζης. Μακάρι να το είχαν πει αυτό και τα κυβερνητικά στελέχη από την πρώτη στιγμή, γιατί νομίζω ότι δεν θα είχαμε φτάσει εδώ και δεν θα είχε εδραιωθεί αυτό το αίσθημα καχυποψίας στην ελληνική κοινωνία.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Σπίρτζης, ακόμη και αν τίθεται θέμα παραγραφής, ζήτησε να ενεργοποιηθεί το ειδικό άρθρο που προβλέπει τη σύσταση Ειδικής Επιτροπής, προκειμένου να διερευνήσει τα πάντα. Αυτό ζητούμε, αυτό επανέλαβε και ο ίδιος, αυτό επανέλαβε και ο πρόεδρός μας, Σωκράτης Φάμελλος. Λέμε να ελεγχθούν τα πάντα και να αποδοθούν ευθύνες, όσο ψηλά και να βρίσκονται, σε οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο, από οποιονδήποτε πολιτικό χώρο. Αυτό απαιτεί η ελληνική κοινωνία. Αυτό θέλουμε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Για την αξιολόγηση των Δημοσίων Υπαλλήλων
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα πει ότι ο Δημόσιος Τομέας δεν έχει παθογένειες. Ο δημόσιος τομέας έχει παθογένειες, έχει προβλήματα και έχουν δίκιο οι Έλληνες πολίτες, οι οποίοι πολλές φορές είναι αγανακτισμένοι σε σχέση με τη συναλλαγή που έχουν με τις υπηρεσίες του Δημοσίου Τομέα. Όμως ερωτώ: είναι δίκαιο, είναι σωστό να ρίχνουμε την ευθύνη αποκλειστικά στους Δημοσίους Υπαλλήλους, σε ένα καθεστώς πολυνομίας, οικονομίας, αντινομίας; Σε ένα κράτος υποστελεχωμένο σε κρίσιμους τομείς του; Σε ένα καθεστώς πλήρους κομματισμού στη Δημόσια Διοίκηση, ειδικά επί αυτής της κυβέρνησης κατά την εξαετία του Κυριάκου Μητσοτάκη; Εγώ νομίζω πως είναι άδικο.
Είναι εύκολο να πούμε ότι ένας καθηγητής δεν κάνει καλά τη δουλειά του, αλλά ρωτάμε αυτόν τον καθηγητή αν έχει τις απαραίτητες υποδομές στο σχολείο του, αν έχει τα πληροφοριακά συστήματα που πρέπει ή αν πέφτουν οι σοβάδες στο σχολείο του; Ρωτάμε αν αυτός ο καθηγητής όταν σχολάει, μπορεί να μείνει σ’ ένα σπίτι με όρους αξιοπρέπειας ή μένει σε κοντέινερ, γιατί είναι διορισμένος σε ένα νησί και παίρνει εννιά κατοστάρικα και δεν βρίσκει ένα στοιχειώδες σπίτι να μείνει;
Άρα η αξιολόγηση είναι απαραίτητη για τη λειτουργία του Δημοσίου Τομέα. Εμείς λέμε σταθερά ναι στην αξιολόγηση. Αλλά η αξιολόγηση προϋποθέτει σοβαρότητα και επιστημονική προσέγγιση. Αξιολόγηση σημαίνει: αξιολογώ τις δομές, αξιολογώ τις διαδικασίες, αξιολογώ συνολικά τη λειτουργία του Δημόσιου Τομέα. Αξιολογώ αν υπάρχει σωστή χρηματοδότηση, αξιολογώ αν υπάρχουν σωστές υποδομές και βεβαίως αξιολογώ και το προσωπικό της Δημόσιας Διοίκησης. Εμείς λέμε ναι, αλλά πρέπει να γίνει σοβαρά, με όρους επιστημονικούς κι όχι με όρους λαϊκισμού.
Για τις κυβερνητικές επιδιώξεις ως προς την μονιμότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων
Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση, και προσωπικά ο πρωθυπουργός, επιδιώκει ένα λαϊκισμό, έναν κοινωνικό αυτοματισμό σε βάρος των Δημοσίων Υπαλλήλων. Η μονιμότητα στο Δημόσιο Τομέα δεν έγινε για να προστατευτεί ο Θεοδωράκης ή η Δούση. Έγινε για να υπάρχει συνέχεια της Δημόσιας Διοίκησης, για να υπάρχει ασφάλεια Δικαίου, για να μην ξαναζήσει η χώρα πλατείες Κλαυθμώνος, που η κάθε κυβέρνηση θα έρχεται να απολύει τους προηγούμενους και να διορίζει τα «δικά της παιδιά».
Επομένως, το θέμα δεν είναι η μονιμότητα, όπως πλασματικά τίθεται από την κυβέρνηση. Άλλωστε, κάθε χρόνο απολύονται δεκάδες Δημόσιοι Υπάλληλοι για πειθαρχικά παραπτώματα με βάση το πειθαρχικό Δίκαιο. Το θέμα είναι η Δημόσια Διοίκηση να έχει μία συνολική και σοβαρή προσέγγιση. Να βγάλουμε τον κομματισμό έξω από τη Δημόσια Διοίκηση. Να υπάρξει αξιοκρατία στην επιλογή προϊσταμένων, να υπάρξει διαφάνεια, να υπάρξει λογοδοσία και κυρίως η αξιολόγηση να περιλαμβάνει κάθε πτυχή της διοικητικής διαδικασίας. Αυτό είναι το ζητούμενο.
