Άρθρο του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σωκράτη Φάμελλου στην Εφημερίδα των Συντακτών
Η πρόσφατη συμφωνία ΗΠΑ – Ε.Ε. για τους δασμούς αποτελεί μία ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη για τις ευρωπαϊκές χώρες και τους πολίτες τους, αλλά και μία εξέλιξη πολλαπλώς ανησυχητική για το μέλλον.
Αναδεικνύει το έλλειμμα στρατηγικής αυτονομίας της Ε.Ε. έναντι των ΗΠΑ τόσο ως προς το στρατιωτικό όσο και ως προς το οικονομικό σκέλος και αποδεικνύει ότι η ηγεσία της Ε.Ε. επέλεξε να υποταχθεί και επίσημα, γεωπολιτικά και οικονομικά, στις ΗΠΑ.
Η νέα συμφωνία ΗΠΑ – Ε.Ε. δεν προβλέπει μόνο 15% δασμούς σε όλα τα προϊόντα που εισάγονται από την Ε.Ε. στις ΗΠΑ, αλλά και την ευρωπαϊκή υποχρέωση για χρηματοδότηση στα αμερικανικά ορυκτά καύσιμα και στις στρατιωτικές προμήθειες από τις ΗΠΑ, ύψους άνω του 1,3 τρισεκατομμυρίου δολαρίων.
Απροκάλυπτα δηλώνει από τη μία, ότι η αλλαγή στρατηγικής της ευρωπαϊκής ηγεσίας προς μια οικονομία πολέμου γίνεται θυσιάζοντας την όποια ανεξαρτησία της σε θέματα ασφάλειας και άμυνας. Από την άλλη, ότι η ηγεσία της Ε.Ε. παραβιάζει τη συμφωνία των Παρισίων για το Κλίμα και καταπατά κάθε ευρωπαϊκή απόφαση για το μείζον ζήτημα της κλιματικής κρίσης, το οποίο (από ό,τι φαίνεται υποκριτικά) βρισκόταν στην κορυφή της ατζέντας των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Ο μεταπολεμικός κόσμος, ακόμα και εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, προσπαθούσε να προωθήσει την απλοποίηση και τη διευκόλυνση του εμπορίου μεταξύ κρατών, στη βάση της αμοιβαιότητας. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι η υπόκλιση της Ευρώπης σε έναν προστατευτισμό υπέρ των αμερικανικών μονοπωλίων, που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα στενά συμφέροντα του πολύ μεγάλου κεφαλαίου των ΗΠΑ.
Η Ε.Ε. βαρύνεται με σοβαρές ευθύνες για αυτή την αρνητική εξέλιξη. Η απουσία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και πολιτικής ενοποίησης οδηγεί εμφανώς σε σημαντική απομείωση του γεωπολιτικού αλλά και οικονομικού αποτυπώματός της. Ενώ θα έπρεπε η Ε.Ε. να έχει ενισχύσει την αυτονομία της και με μία πολυδιάστατη πολιτική να επιχειρήσει ένα παράλληλο άνοιγμα σε αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Βραζιλία, η Ινδία, η Κίνα κτλ., η Ε.Ε. επέλεξε –και μετά την εκλογή Τραμπ– να συνεχίσει να είναι τυφλά δεμένη στο άρμα των ΗΠΑ. Ιδιαίτερα τη στιγμή που η νέα αμερικανική κυβέρνηση βλέπει την Ε.Ε. ξεκάθαρα ως ανταγωνιστή και δρα εις βάρος των συμφερόντων των ευρωπαϊκών χωρών και κρατών.
Μία καταστροφική πολιτική του «δεδομένου συμμάχου» σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αντίστοιχη των λανθασμένων επιλογών στην εξωτερική πολιτική του Έλληνα πρωθυπουργού. Η συμφωνία ΗΠΑ – Ε.Ε. φανερώνει την υποταγή-υποχώρηση της κυρίας Φον ντερ Λάιεν στις διεκδικήσεις Τραμπ. Πίσω από τη συμφωνία, όμως, αποκαλύπτεται μια οικονομικά και πολιτικά χρεοκοπημένη Ευρώπη, για την οποία έχει σοβαρές ευθύνες η ηγετική πολιτική ομάδα της.
Η συμφωνία αποτελεί μια τεράστια ήττα για την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, όλη την Κομισιόν, το ΕΛΚ και όσων την υποστηρίζουν. Οι εγχώριοι υποστηρικτές τους οφείλουν και αυτοί να αναλογιστούν τις ευθύνες τους.
Καταρρέουν δεκαετίες προόδου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με το μέλλον να προβλέπεται δυσοίωνο. Η Ε.Ε. αναδύθηκε μέσα από τα μεταπολεμικά συντρίμμια και εξελίχθηκε διαχρονικά με στόχο να υπερβεί τα όρια μιας οικονομικής συμμαχίας. Για να εμπεδωθεί η αρμονική συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών και να προωθηθούν ιδέες όπως το κοινωνικό κράτος, η αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών λαών, η ανάπτυξη με κοινωνικό πρόσημο, η προστασία του περιβάλλοντος, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, η γνώση και η τεχνολογία στην υπηρεσία της ποιότητας ζωής.
Η Ευρώπη σήμερα ουδεμία σχέση έχει με αυτό το ευρωπαϊκό όραμα. Αντίθετα, κυριαρχεί μία κοντόφθαλμη προσπάθεια εξυπηρέτησης των ολιγοπωλίων και συνεννοήσεων μεταξύ ομάδων εξουσίας και lobbying, και μια καθολική αδυναμία της Ε.Ε. να διατυπώσει τη δική της στρατηγική και να αυτονομηθεί από τις ΗΠΑ, ακόμη κι όταν αυτές στρέφονται ξεκάθαρα σε έναν καπιταλισμό Άγριας Δύσης και κυριαρχίας του νόμου του ισχυρού.
Θέλουμε μία άλλη Ευρώπη. Και η εξέλιξη αυτή, της συμφωνίας ΗΠΑ – Ε.Ε. για τους δασμούς, μας δημιουργεί περισσότερες απαιτήσεις, γιατί θα οδηγήσει και σε επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής και στην ευημερία των ευρωπαϊκών λαών. Απαιτήσεις ανατροπής της τρέχουσας πολιτικής πλειοψηφίας στην Ε.Ε. και αλλαγής στρατηγικής.
Η μόνη ελπιδοφόρα στρατηγική για την Ευρώπη ξεκινά από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την πολιτική της ενοποίηση. Με κεντρικό στόχο την οικονομική και πολιτική αυτονομία αλλά και μία στρατηγική ανάπτυξης που δεν θα στηρίζει, ούτε θα στηρίζεται, στα κέρδη των ολιγοπωλίων. Αλλά θα θέτει ως προτεραιότητα τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, την ανάπτυξη με κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόσημο. Μία ισχυρή Ευρώπη οφείλει να έχει το δικό της διεθνές αποτύπωμα, να διεκδικεί και να κατοχυρώνει ποικίλες διπλωματικές σχέσεις και οικονομικές συνεργασίες με αμοιβαίο σεβασμό και να μη σύρεται πίσω από αρνητικές συμφωνίες ως δεδομένος σύμμαχος.
Ο σύνδεσμος του άρθρου: https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/480579_polla-bimata-pros-ta-piso-i-symfonia-dasmon-ipa-ee
